خصوصیات رسوب شناسی پادگانه های آبرفتی رودخانه ی زاینده رود و تعیین منشا آن ها

پادگانه های آبرفتی یکی از اشکال مشخص فرسایش آب های روان در حاشیه رودخانه هاست. در این تحقیق سه پادگانه آبرفتی در مسیر رودخانه زاینده رود در بازه ی سد زاینده رود تا پل زمانخان مورد مطالعه قرار گرفته است. این رودخانه از دامنه های رشته کوه زردکوه بختیاری شروع و پس از عبور از اصفهان به باتلاق گاوخونی می ریزد. از بالادست رودخانه به سمت پایین دست آن سن این پادگانه ها جوانتر شده و فاصله ارتفاعی آن ها با مسیر فعلی رودخانه کاهش می یابد. پس از نمونه برداری از این پادگانه ها، آزمایش دانه بندی و مطالعات منشایابی بر روی آن ها صورت گرفت. نتایج حاصله نشان داد که اکثریت نمونه ها دارای جورشدگی بد و چولگی متفاوت هستند. این شرایط بیانگر تغییر شرایط رژیم رودخانه احتمالاً در اثر تغییر در شرایط آب و هوایی با گذشت زمان در طی دوره کواترنری می باشد. همچنین مطالعات منشایابی رسوبات نشان داد که در منطقه مورد بررسی بیشتر رسوبات مربوط به شیست های کمپلکس دگرگونی شمال شهرکرد و سنگ های آهکی است که از نقاط مختلف در مسیر رودخانه منشا گرفته اند. بخشی از این سنگ های آهکی حاوی میکروفسیل هایی به سن ائوسن می باشد که در تطابق با سازند جهرم زاگرس می باشد که این رسوبات از سازندهای پشت سد زاینده رود قبل از احداث سد به این گستره منتقل شده است.